Advertorial – Jasper en opa… en opa en Jasper. Het waren de beste vrienden. Een hechter duo kon je je bijna niet voorstellen. Samen trokken ze de wijde wereld in, struinden door het bos, probeerden herten en zwijnen te vinden, bouwden hutten, gingen vissen en ook voetballen. Jasper en opa… en opa en Jasper.
Toen Jasper nog een baby was, was opa in het huisje op het erf van zijn dochter Saskia en schoonzoon Tom komen wonen. Zo was hij minder eenzaam na het overlijden van Saskia’s moeder en voor de toekomst zou het van pas kunnen komen om in de buurt van zijn dochter te wonen. Niet dat het nu direct nodig was, hij was gezond en vitaal en kon nog alle dagen met zijn kleinzoon Jasper op stap.
Opa had ook een zwart-witte poes, Mina. Maar Mina was nogal op zichzelf en leek zich weinig aan te trekken van de mensen om haar heen. Als haar bakje met eten gevuld was, was ze tevreden en verder ging ze haar eigen gang.
Op een dag waren de gordijnen van het kleine huisje op het erf bij Tom en Saskia wel heel lang dicht gebleven. Tom was gaan kijken en had zijn schoonvader bewusteloos aangetroffen. Er was een achtbaan van gebeurtenissen en emoties op gang gekomen. Kleine Jasper had het ogenschijnlijk kalm doorstaan. Opa was nog even bij kennis geweest, maar hij voelde zijn einde naderen en had afscheid genomen van Jasper. “Grote vriend,” had hij gezegd, “opa moet gaan en deze keer kun je niet mee.” Jasper had gehuild en gezegd dat hij tóch mee wilde. Hij begreep niet waarom opa zònder hem zou gaan…
Toen ik bij de familie aanschoof om de uitvaart te bespreken, trof ik een ontroostbare Jasper. Onbereikbaar en teruggetrokken in zijn eigen wereldje. Zonder opa, zíjn opa hoefde het voor hem allemaal niet meer. Saskia en Tom hadden al van alles geprobeerd, praten, troosten, het boekje van de oma van Nijntje Pluis was erbij gehaald… maar Jasper keek er niet eens naar. Ook ik deed een poging en haalde een speciaal pakket tevoorschijn voor kinderen die geconfronteerd worden met het overlijden van iemand die heel dichtbij hen staat. Gewoonlijk heb ik hiermee direct hun aandacht en gaan kinderen er gelijk mee aan de gang. Maar Jasper? Nee, Jasper snapte er niets meer van en wilde alleen met rust gelaten worden.
Als ik de volgende dag weer aan wil bellen, wordt de deur snel en zachtjes opengemaakt en mij wordt duidelijk gemaakt vooral héél zachtjes te doen. Stil word ik naar Jaspers kamer geleid en daar ligt hij te slapen met… Mina, de poes. De poes die nooit wat van iemand wilde weten, had Jasper opgezocht en was bij hem op bed gaan liggen. Ook zij was opa kwijt… Jasper had een goed gesprek gehad met Mina, die geduldig en zonder hem in de rede te vallen had geluisterd en samen waren ze uiteindelijk in slaap gevallen, Mina bij Jasper op bed.
Als we de kamer weer willen verlaten wordt Jasper toch wakker. Ietwat onbeholpen pakt hij Mina op, die dit zowaar goed vindt. Samen lopen ze naar beneden en zoeken een plekje op de bank.
En vanaf dat moment is het Jasper en Mina en Mina en Jasper…
Dirk Timmer
www.viahumana.nl
Via Humana Uitvaartverzorging
