De Businessclub N.V. was dinsdag te gast bij Flevonice in Biddinghuizen. Jeroen Bijl, afgelopen Olympische Winterspelen in Pyeongchang sprak hier over zijn avontuur in Zuid-Korea. De Noord-Veluwse ondernemers hadden daarmee een primeur, zo wist voorzitter Marcel van ’t Hul. – door Marco Jansen

Flevonice

Eerst gaf Vivian van der Ven een presentatie over Flevonice, dat zij sinds 2013 samen met haar zus en man runt en al jaren lid is van de Businessclub NV. ,,Flevonice is de langste ijsbaan van de wereld: vroeger 5, nu 3 kilometer; dit om het stroomverbruik omlaag te brengen. Op een drukke dag zijn hier 3000 bezoekers.’’ Met een driftkartbaan, speeltuin en een verbouwd restaurant richt Flevonice zich op meer doelgroepen. In 2014 zijn de zomeractiviteiten toegevoegd met een waterstormbaan, suppen, wakeboarden, footgolf en een obstacle parcours van 3, 6 en 9 kilometer. Van evenementen als de Elfsteden Challenge tot de Ibiza Lounge en van teambuilding en bedrijfsfeesten tot kinder- en familiefeesten is Flevonice voor ‘2 tot 90 jaar’.

Chef de Mission

Jeroen Bijl (51) is vanaf 2005 werkzaam voor NOC*NSF met als laatste functie Chef de Mission tijdens de Olympische Winterspelen van Pyeongchang. ,,De sfeer was erg goed in ons team en ondanks de druk konden we toch relativeren. Dat was de kracht tijdens deze Spelen.’’ De kracht van deze Spelen was volgens Bijl dat Noord-Korea en Zuid-Korea, twee landen die politiek op gespannen voet leven, door sport voor het eerst wat dichter bij elkaar zijn gebracht.

Topsport geeft de kans te excelleren, is een voorbeeld voor de breedtesport, geeft trots en verbinding en zorgt voor inspiratie, plezier en amusement. Topsport is volgens het beleid van NOC*NSF strak omkaderd: het hoogste niveau (WK’s en Olympische Spelen), een vak met dagelijkse tijdsbesteding, minimaal 55 deelnemende landen voor mannen en 38 landen voor vrouwen. De Winterspelen hebben afwijkende criteria. Bijl zou zelf graag de impact van sport op de samenleving meenemen.

Topsportcultuur

De verschillen in topsport worden steeds kleiner. Daarom zet NOC*NSF in op een high performance cultuur. ,,Topsporters leven volgens het ritme trainen-rust-eten. Weinig perspectief en een onzeker bestaan geeft een dilemma voor coaches.’’ Topsport wordt gefinancierd door de overheid (ministerie VWS) en de Lotto en het geld wordt verdeeld op basis van focus. ,,Dat zorgt voor stabielere topsportprogramma’s en talentontwikkeling.’’

Topsportcultuur gaat echt om winnen, benadrukt Bijl. ,,Continu op zoek zijn naar verbetering. Geen excuses en onvoorwaardelijk sport op 1. Het moet uit jezelf komen en je moet het zelf willen regelen. De omgeving is het grootste gevaar. Wat heb je er voor over? 20 weken per jaar van huis, je relatie, school; je moet er veel voor laten.’

Ambities

De ambitie van het NOC*NSF voor de Olympische Spelen is eindigen in de top-10 van het medailleklassement. Dat is na 2000, toen in Sydney een achtste plaats werd behaald, altijd gebleven. ,,De ondergrens is 13 medailles voor de Winterspelen. Daar mag je ons op afrekenen. De doelstelling was 15 en uiteindelijk werden er 20. Er zijn onverwacht mooie dingen gebeurd, zoals bij het shorttrack, maar ook een aantal verwachte medailles, zoals Sven Kramer op de 10 kilometer, die niet werden gehaald.’’

80 procent van topsport is maakbaar, 20 procent niet, zegt Bijl, doelend op o.a. blessures en een tegenstander. Bijl en zijn team moeten de faciliteiten (eten, bedden, sfeer) zo organiseren dat er zo min mogelijk energieverlies is op prestatieniveau. Een ‘winnend klimaat’ betekent beperkte accreditatie voor toegang tot het Olympisch dorp. Ook haalde hij de ‘tweede week’ aan. De zogenoemde ‘losersvlucht’ kwam chef de Mission Maurits Hendriks in Rio op veel kritiek te staan. Bijl was toen tweede man. ,,Sporten als zwemmen, judo en roeien zijn na één week klaar. De enige fout die wij hebben gemaakt was dat we de medaillewinnaars ook naar huis hadden moeten sturen. Zij bleven om commerciële redenen tot het einde. Ik sta er wel achter dat mensen weg moeten uit het dorp als ze klaar zijn.’’

Afrekenen

Een leidinggevende functie bij een sportorganisatie is hard werken en géén droombaan, weet Bijl inmiddels. ,,Het is niet te leiden als een bedrijf en het wil ook niet zeggen dat een oud-sporter er capabel voor is. Edwin van der Sar kon heel goed keepen, maar een beursgenoteerde organisatie leiden is toch wat anders. Verschil tussen sport en bedrijfsleven is emotie in het kwadraat. Je wordt direct afgerekend op winst en verlies, alles ligt onder een vergrootglas en iedereen heeft er een mening over. Je moet het continu uitleggen. De romantiek van de sport maakt het mooi. Je moet een bepaalde rust en afstand houden en geen fan zijn.’’

Bijl vertrekt bij NOC*NSF en wordt per 1 mei technisch directeur  bij de hockeybond. ,,Daar valt veel te doen en met de club die daar werkt kan ik veel.’’