Door Marco Jansen. Onder grote belangstelling is donderdag door Ben van Wendel de Joode en de leerlingen Joëlle Visser en Laura Russchen van het Nuborgh College Veluvine, het aluminium kunstwerk van F.A. Molijn met zijn onafscheidelijke hondje onthuld. Een hommage aan een sociaal bewogen industrieel op de plek waar hij zijn sporen heeft verdiend.

Janderk Slothouber, voorzitter van voorzitter van het Van den Broek Lohman Fonds Nunspeet, bedankte alle partijen die het kunstwerk mogelijk hebben gemaakt en noemde de ondersteuning van het bedrijfsleven. Het fonds, gesticht door de kleindochter van Molijn, geeft met een uniek kunstwerk aandacht en eerherstel voor Nunspeets eerste industrieel. ,,Een herinnering aan een vernieuwend en vooruitstrevend ondernemer, vanuit het humanistische ideaal van rechtvaardigheid. Hij was zijn tijd ver vooruit met het co-ownership: werknemers konden mede-eigenaar van het bedrijf worden. Zo was hij op meer gericht dan eigen gewin. Dit standbeeld van hoog artistiek niveau gaat van heinde en ver aandacht trekken. Een betere plek dan hier, waar vroeger Molijns verffabriek stond, is niet denkbaar.’’

Initiatiefnemer is Ben van Wendel de Joode, de auteur van de biografie van Molijn. ,,De conclusie van het boek dat ik heb geschreven is dat een eerbetoon wel op zijn plaats was’’, vertelt de 80-jarige oud-onderwijzer, wiens idee werd overgenomen door het bestuur van het fonds. F.A. (François Adriaan) Molijn (1853-1912) kwam van oorsprong uit Rotterdam en in 1895 naar Nunspeet. Daar stichtte hij een verffabriek en een zuivelfabriek. Hij was erg vooruitstrevend in denken en doen en maakte gebruik van de technische mogelijkheden die nieuw waren in zijn tijd. Zijn gevoel voor rechtvaardigheid was heel sterk en zijn sociale karakter blijkt o.a. uit dat Nunspeet elektriciteit kreeg via een generator van de fabriek en hij zorgde ervoor dat Nunspeet een telefoon- en telegraafkantoor kreeg. De weg die nu F.A. Molijnlaan heet, heeft hij aangelegd in eigen beheer. Hij kocht zo’n 120 ha priveterrein en 100 ha om te verkavelen voor woningen.’’

Over het kunstwerk zegt Van Wendel de Joode: ,,Een bronzen beeld van een statige figuur zoals je in veel plaatsen ziet, past niet bij een vooruitstrevende man. Nicolas Dings, de architect, heeft van aluminium een bijzonder geslaagd beeld gemaakt. Het hoofd en de voeten zijn heel herkenbaar, maar het lijf wordt ingevuld met producten die in de verffabriek of melkfabriek werden gemaakt, elektriciteitsvoorzieningen of elementen uit de omgeving, zoals een konijntje en andere dieren. Het beeld wordt ’s avonds verlicht in vier kleuren, verwijzend naar de verffabriek.’’

Kunstenaar Nicolas Dings licht het kunstwerk toe: ,,Naast de karakteristieke mantel waarin zijn werk en zijn leven gevat zijn - Molijn was ook liefhebber van kunst en cultuur - wordt Molijn vergezeld van een hond. De bulldog was het beeldmerk van zijn producten. De kleur is de verbindende factor tussen ondernemer en kunstenaar; het beeld gaat leven als het donker wordt.’’ Dings bedankt o.a. de scholieren die massaal op hem gestemd hebben.

Schooldirecteur Harry Noppers vindt dat het gedachtengoed van Molijn ontzettend goed past bij de locatie voor onderwijs en cultuur van het Veluvine/Nuborgh College Veluvine: de plek waar jong en oud iedere dag samenkomt. Molijn ziet hij als voorbeeld van innovatie en iemand met een sociaal karakter. De leerlingen doen vandaag hetzelfde: door een verkoopbeurs zamelen zij geld in voor het Jeugdcultuurfonds Veluwe.

Joëlle Visser en Laura Russchen zijn gevraagd door de lerares kunst en cultuur om mee te beslissen over het eerbetoon aan Molijn. Schoolgenote Marie-Christie Kleiberg kon vanwege vakantie niet aanwezig zijn. ,,We zijn bij verschillende vergaderingen geweest en de kunstenaars werden allemaal voorgesteld’’, vertelt Joëlle. ,,Wij bedachten toen het idee dat de leerlingen van de school ook konden stemmen op de foto’s van de ontwerpen’’, legt Laura uit. ,,Het is een proces van 1,5 jaar geweest. Onze school heeft met meerderheid voor dit beeld gekozen. Je ziet er o.a. melkbussen en muziekinstrumenten in verwerkt. Het is modern en je kunt er bij zitten, dat vonden we ook belangrijk’’, aldus Joëlle. Laura: ,,Hij heeft een grote rol gespeeld in het ontstaan van Nunspeet, door spoorverbindingen, een weg en in kunst en cultuur. Het beeld trekt aan, het brengt jong en oud samen, dat vinden wij ook mooi.’’