Helaas buiten zitten is er vandaag niet bij. Bij de winkel kwamen we elkaar tegen en algauw vroeg ze of we meegingen om bij haar een bakje te doen.
Column door juffrouw Raadgever
Weggedoken in de opstaande kragen van onze jassen en rillerig van de miezerregen komen we bij haar aan. Uitnodigend heeft ze de voordeur op een kier open laten staan. Zij was met de auto dus eerder thuis en we ruiken de koffie al. Inmiddels is ook haar buurvrouw binnen. Wat een gezelligheid. Een van de dames vraagt waarom we dit niet vaker doen. Even is het stil. Het antwoord: spontaan, zoals nu, is leuker vinden een paar. Tja misschien wel. Er wordt gezellig gebabbeld. Dan merkt een van de dames op : “Hebben jullie het ook meegekregen dat de schrijfvaardigheid op de scholen en van de jongere mensen verschrikkelijk slecht blijkt te zijn?” Ja, hoe dan. Onze stemmen buitelen over elkaar. Kortom niemand van ons begrijpt of heeft het in de gaten gehad dat het zo erg zou zijn. Let wel het gaat om het schrijven met de pen of potlood op papier. Gewoon schrijven dat kan toch iedereen zou je denken. Dus niet. Ze vertelt dat ze zag dat jongelui in de opleiding voor onderwijzer zelf nog niet eens fatsoenlijk leesbaar kunnen schrijven. Laat staan op een schoolbord. De oorzaak zou kunnen zijn dat bijna alles digitaal wordt gepresenteerd. Zelfs het huiswerk gaat over het algemeen op de PC. Zoals vroeger, het zogenaamde schoonschrijven, dat staat niet meer op het lesrooster. Met als resultaat dat er bijna niet meer geschreven wordt. Hoe jammer is dat. Gelukkig is er ergens een juf die haar oude schoolbord met de krijtjes heeft weten te redden toen haar school overstapte op de whiteboards. Op eigen initiatief geeft ze haar klas schrijf opdrachten. En wat denk je; de kinderen vinden het leuk. Ze hebben er lol in. Een van ons kan zich nog herinneren dat wanneer je in je schrift erg netjes geschreven had, je er van de juf er een stempeltje naast kreeg. Had je vijf stempeltjes achterelkaar dan kreeg je een mooi gekleurd poëziealbumplaatje. Soms mocht je zelfs naar voren komen om er eentje uit te zoeken. Daar deed je echt je best voor. Wat was je dan trots. En dan komen de tongen los. Ieder heeft wel een herinnering aan dit soort mooie maar ook leuke school momenten.
Een van de dames heeft zich even teruggetrokken. Als ze de kamer weer in komt vraagt ze de gastvrouw: “Hoelang blijft iedereen bij jou daar op nummer honderd zitten?” En lachend naar de anderen: “Ik had tenminste de neiging om eerst eens alles rustig te bekijken. Al die geurtjes voor dat leuke verdamp kommetje. Eerlijk lucifers en kaarsjes zijn aanwezig. De lampjes in de vaas in de hoek. Hoe verzin je het, op batterijen die branden zeker dag en nacht. Super. Zijn jullie er wel eens geweest. Het is echt de moeite waard; De schilderijtjes en die leuke kalender. Ze grinnikt. Het is er zo leuk ingericht. Niet vol. Weten jullie nog mijn kikker wc. Er zaten er wel geteld meer dan honderd. Op plankjes, op het douchegordijn en overal. Dit is rustiger zal ik maar zeggen. Ik kan me zo voorstellen dat je je er voorlopig met een gerust hart even kunt terugtrekken. Vooral de lees- en gedichtenboekjes en niet te vergeten het puzzelboekje en de pen. Ik heb de puzzel even voor je afgemaakt hoor. Weet je, ikzelf puzzel best ook wel veel maar ben altijd blij dat de oplossingen achter in het boekje staan. Zo kan ik mezelf controleren en daar leer ik ook nog eens van. Als ik straks thuiskom ga ik ook weer de pléé een beetje op pimpen. Niks tegen mijn maatje zeggen hoor. Met de herinnering aan de kikkers is hij er niet zo’n voorstander van. Wat schrijf jij trouwens netjes.” Onze gastvrouw heeft inmiddels een handje vol pennen en papier tevoorschijn gehaald. Met de woorden; eens even kijken hoe verschillend onze handschriften in de loop van de jaren zich ontwikkeld hebben, krijgen we allemaal een setje aangereikt. De basis bij ons zit wel goed toch. En ze heeft gelijk er zit behoorlijk verschil in ons schrijven. Allemaal goed leesbaar. Zo zie je maar, goed schrijven verleer je nooit en het was best leuk om eens te kijken hoe we het ervan afbrachten. Allemaal een stempeltje of toch een poëziealbumplaatje. Dus juffen aan de slag met een uurtje in de week ‘schoonschrijven’. Het klinkt ouderwets maar dat is het niet.
Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever
Het bericht Gewoon schrijven met een pen kan toch iedereen zou je denken verscheen eerst op Harderwijk.
