Jaloers zijn is een heel slechte eigenschap

Foto: ©Canva/MAximaal Sales

Het is een prachtige dag. Na al die warmte is het ineens niet erg dat de temperatuur een flink stuk gedaald is.

Column juffrouw Raadgever

Als ik me het net gemakkelijk heb gemaakt in de tuin hoor ik dat iemand door het grint naast het huis loopt. Nieuwsgierig geworden open ik de tuindeur en zie iemand net de hoek om gaan naar de voordeur. Er staat een fiets tegen de muur en ik hoor de deurbel over gaan. Als ik roep komt de persoon terug en kan ik zien wie er belde. Ha, gezellig haar heb ik al even niet meer gesproken.  Snel schuif ik nog een tuinstoel bij en als ik terugkom met een blad met glazen voor drinken en een kan vruchtenlimonade, zit ze verrukt om zich heen te kijken. “Wat wonen jullie hier toch fijn. Ben jij je daar wel van bewust?” Verbaast kijk ik haar aan. Hoezo dan. Misschien straalt het niet van me af maar in mijn hoofd weet ik dat we ons daar wel degelijk van bewust zijn. Er groeit bij mij een twijfel of ik nu serieus op haar vraag in moet gaan of er maar gewoon even overheen moet praten. Ik besluit er maar even geen aandacht aan te besteden wat ze dan ook best in de gaten heeft. “O, sorry hoor zo had ik het niet bedoelt. Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ikzelf pas door iemand op de vingers werd getikt dat ik het maar heel gewoon vond om in een huis met een tuin te wonen. De dame leek wel jaloers. Zij woonde sinds een paar jaar op een etagewoning met een mooi balkon maar dat was toch wel iets anders dan een tuin. Sorry hoor maar daar moest ik ineens aan denken. Ik voelde me geloof ik net zo gekwetst als jij nu. Weet je wat ik gezegd heb. Dat niet iedereen kan kiezen waar hij of zij woont. Soms gaan dingen gewoon zoals ze gaan. En ja ik ben blij met mijn plekje en ik weet, jij ook.”

Ze vertelt van haar dochter die in de stad woont. Ze heeft een prachtig plekje midden in het centrum.  Een postzegel groot balkonnetje waar net twee stoeltjes en een plant kunnen staan. Aan de rand van het hek heeft ze een klaptafeltje gemonteerd. Ze is er super tevreden mee. Haar vrienden wonen in de buurt. Het neemt niet weg, dat ze wel denkt dat het voor tijdelijk is. Voorlopig redt ze zich prima. Ze had gemerkt dat wanneer een stelletje gezinsuitbreiding verwacht, er al snel naar een plekje in een van de buitenwijken of helemaal buiten de stad wordt gezocht. Vind je het gek, zeker gezinnen met kinderen. Ze kiezen voor een dorp om vervolgens te gaan forenzen en nemen de reistijden en kosten op de koop toe. Zelf geboren en getogen op het platteland kan ze zich bijna niet voorstellen hoe het wonen in de stad gaat. Eigenlijk moet ze er niet aan denken.  De kosten van alleen al het parkeren van je auto. Nee, ze heeft het niet over de buitenwijken. Daar kun je meestal je auto wel op het parkeerterrein bij de flat kwijt. Maar even gauw een boodschap in de stad doen met de auto. Doe maar niet. Je kunt hem nergens kwijt, dan is tram, bus of fiets een beter idee. “Weet je, zegt ze, eigenlijk is het wonen op een dorp of in de stad niet met elkaar te vergelijken. Wij weten niet beter dat we gewoon even voor een boodschap de auto pakken en voor de winkel kunnen parkeren. De mensen die in de stad wonen, gaan daar dus heel anders mee om. De meesten vinden het wonen in de stad geweldig. Ze zijn er helemaal op ingesteld. Buiten de deur eten of ’s avonds de hele avond op een terras te zitten. Kortom ze had wel begrepen dat het wonen in de Stad een prijskaartje heeft.” Maar zeg nou zelf.  Waar je ook woont voor je eigen feestje moet je altijd zelf de slingers op hangen.  “Welk feestje,” vraag ik gemaakt stom. Even kijkt ze me aan of ze me wel goed verstaan heeft. “Nu ik bedoel voor mij is het een feest. Alles wat ik wens heb ik en laat ik nu ook maar voor jou spreken we zijn ons er toch echt wel van bewust dat niet iedereen dat heeft. Hoe raar het gesprek ook begon ik kan niet anders dan haar gelijk geven en toch blijf ik het gek vinden dat iemand de moed heeft om haar erop aan te spreken. Hoe zo dan. Mij is geleerd dat jaloers zijn een heel slechte eigenschap is. Doe maar niet, geniet van wat je wel hebt en hang inderdaad de slingers op.

Met vriendelijke groet juffrouw Raadgever

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen