Er is in deze crisistijd veel waardering voor de mensen uit de zorg, zowel binnen als buiten de zorginstellingen. Er zijn al diverse acties langsgekomen om onze waardering en dank te laten zien en horen. En terecht. Ik geef het je te doen. Het is gewoon emotioneel om te zien hoe zorgverleners zich inzetten en om te horen wat ze allemaal moeten doormaken, hoe ze het beleven. Niet één dag… nee, nu al weken. En er komen ook nog tal van weken aan.
Waardering
Daaronder hoor je ook de roep uit de samenleving om waardering voor andere beroepsgroepen. Dat is minstens zo terecht. Ik vind het zo enorm bijzonder wat er allemaal gebeurt. Waar een klein volk groot in kan zijn. Ik heb zelden zo’n saamhorigheid gezien. We hebben een gezamenlijke vijand en daar strijden we met elkaar tegen. Met elkaar… ongeacht rang, stand, ras, achtergrond, geaardheid of overtuiging. Ik zie dat elke beroepsgroep zich inzet naar de mogelijkheden die zij hebben om een bijdrage te leveren. De één staat daarbij meer onder druk dan de ander, dat is waar. Bij die saamhorigheid hoort ook een stuk solidariteit. Ik hoop dat we nu en na afloop van deze crisis met elkaar dezelfde solidariteit opbrengen zoals we die nu opbrengen aan saamhorigheid. Het is nodig. Want naast de mensen die fysiek te maken hebben met covid-19 zijn er tal van mensen (vooral ondernemers) bij wie het water aan de lippen staat. Daar hebben we oog voor. Nu en straks.
